Een paar jaar geleden heb ik een half jaar een minor (studie) gevolgd over ontwikkelingslanden. Ik leerde dat er soms jongeren vanuit dorpjes naar de stad vertrokken om toch te kunnen studeren. Er werd een voorbeeld gegeven over een hele familie die spaarde om 1 persoon naar de stad te kunnen sturen om te gaan studeren. Lees verder
Daar ging ik dan vol goede moed vanuit mijn logeeradresje in Amsterdam met de trein naar Nijkerk, voor mijn halfjaarlijkse tandartsbezoekje. Ik had het afgelopen half jaar nergens last van, dus ik dacht dat ik deze controle haarfijn zou overleven. De mondhygiëniste reinigde mijn gebit. De dame was vrolijk, nam rustig de tijd voor een gesprekje en vertelde over haar grote dilemma van vandaag. Lees verder
De tijd is voorbij gevlogen zonder dat ik schreef. Vreemd genoeg moest ik even wennen aan het idee dat ik Hilversum, de mediastad, had verlaten. Er lijkt daar een energie te hangen, waardoor ik vanzelf met media bezig wil zijn en schrijven ging er super makkelijk.
Donderdag had ik een afspraak bij een coach. Ik wilde in therapie gaan, omdat mensen in mijn omgeving mij steeds weer vertellen dat ik vlucht. Het heeft me even aan het denken gezet, want er zit een patroontje in mijn gedrag. Zo heb ik bijvoorbeeld zes studies geprobeerd, waarvan ik er vier vroegtijdig ben gestopt. Baantjes neem ik aan en zodra ik het niet meer leuk vind stop ik. Relaties begin ik en zodra ik het niet meer zie zitten ben ik weg. Lees verder
Ongeveer vier jaar geleden kwamen we samen, de meditatieclub. Toen waren we nog onbekenden van elkaar, op een zolderkamer in Almere. We hadden allemaal onze eigen redenen om te starten met mediteren. Allemaal ons eigen doel. Mijn doel was om controle over mijn gedachten te krijgen. Sinds mijn pubertijd lukte het mij niet goed om alleen te zijn. Als ik alleen was kreeg ik mijn hoofd niet stil. Gedachten bleven schreeuwen en trokken mij in een negatieve spiraal naar beneden. Lees verder
Ergens diep van binnen weet je het wel en wist je het misschien altijd al. Wat wil je met je leven doen? Je zou denken van niet als je mijn blog leest, maar zelfs ik wist het altijd al. Tijdens het opruimen van de zolder kwam ik verhaaltjes tegen die ik vroeger schreef. Meestal gingen mijn verhalen over tweelingen, want ik was enorm fan van tweelingen. Het leek me zo gezellig om samen op te groeien en elkaar het liefst compleet te begrijpen. Lees verder
Studeren is hartstikke leuk, vooral als je rijk bent of sponsors hebt voor je opleiding. Financieel is het minder leuk als je het zelf moet betalen of als je dromen groter zijn dan je budget. Mijn studieperiode is al 1,5 jaar voorbij, maar omdat ik nog niet echt de ideale, lekker betaalde baan gevonden heb die ook nog bij me past ben ik nog steeds zo blut als ik was als student. Lees verder
Voor het eerst sinds jaren is het rustig in mijn hoofd. 164 pagina’s heb ik geschreven over een deel van wat ik mij kan herinneren van mijn leven. Puzzelstukjes vallen op zijn plek. Ik begin te begrijpen waarom ik bepaalde keuzes heb gemaakt en waarom dingen zijn gelopen zoals ze zijn gegaan. Ik heb nog veel meer herinneringen, maar ik neem even pauze en ga weer verder met schrijven als ik in mijn volgende huis ben. Lees verder
Oops, I changed my mind 