‘Je zou perfect in ons team passen, jammer dat je niets kunt’, reageerde hij bijna grappend, terwijl hij meende wat hij zei.
‘Wil je een biertje?’
‘Dat ziet er toch niet uit’, reageerde ik.
‘Nou en, wil je een biertje of niet?’
‘Oké.’
Daar stond ik dan in maart als bezoeker van de carrièrebeurs in Amsterdam RAI. Lees verder
In het afgelopen jaar leefde ik in een studentenhuis (oud asielzoekerscentrum) in Amsterdam Oost, in het appartement van een klasgenoot in Amsterdam West, in het huis van mijn exschoonouders in Nijkerkerveen, in mijn containerwoning in Amsterdam Zuidoost, backpackend met Femke door Bolivia en Peru, terug bij mijn ouders in Nijkerkerveen, op de camping in Estartit, in een hostel in Lees verder
In mijn hart ben ik geboren om te schrijven, boodschappen over te brengen, mensen te vermaken en ze aan het denken te zetten. Schrijven maakt me rustig en brengt orde in mijn hoofd. Toch denk ik soms: ‘zal ik er mee stoppen? Zal ik stoppen met mijn leven te delen met mensen waarvan ik van velen niet eens weet wie ze zijn?’ Soms denk ik dat ik al mijn energie moet gebruiken voor een fulltime kantoorbaan, zodat ik mijn studieschulden af kan betalen en op een dag een huis kan kopen. Lees verder
Soms vraag ik me weleens af hoe het mensen lukt om altijd keurig op tijd te komen. Ik doe ook mijn best hoor en meestal ben ik op mijn werk wel gewoon op tijd en bij een officiële afspraak ben ik soms zelfs te vroeg. Maar in mijn vrije tijd lukt het gewoon niet om op tijd te komen. Mijn vriendin appte mij bijvoorbeeld afgelopen week dat ik langer dan het ‘Veense kwartiertje’ te laat was en dat zij zich zorgen maakte. Lees verder
Oops, I changed my mind 