… waar je zelf belachelijk veel invloed op hebt. Denk jij daar weleens over na?
Vroeger plaatste ik bijna niets op internet. Ik was onvindbaar. Mijn vriendinnen en ik waren trots op zo min mogelijk zoekresultaten als wij onze namen op Google intoetsten. Privacy was belangrijk. Het best kon je maar zo min mogelijk opvallen, want wat nou als andere mensen iets van je zouden weten, dat je bijvoorbeeld anders denkt of doet dan zij, dan zou je opvallen en wordt er misschien over je geroddeld. Een angst dat ons vroeger bezighield. Een angst waarbij je je eigen behoefte opzij zet om het beste plaatje van jezelf te kunnen laten zien aan de buitenwereld. Ik weet nog hoe ontzettend veel ik kon piekeren over levensvragen in mijn pubertijd. Met leeftijdsgenootjes bespreken wat er in mij omging had ook niet altijd het gewenste resultaat, want zij zaten in dezelfde fase en zij konden zich ook geen voorstelling maken van wat er komen ging en wat je het best wel en niet kon zeggen of doen of willen.
Tegenwoordig vind ik privacy niet zo boeiend meer. Ik vind het veel belangrijker om te doen waar ik zelf super happy van word en dat is schrijven, zonder mijn woorden te hoeven verstoppen. Ik vind het leuk om mensen te inspireren om te doen wat zij zelf echt leuk vinden met het besef dat het niet uitmaakt wat jouw omgeving van jouw keuzes vindt. Want weet je… je kunt gewoon je eigen omgeving creëren, dus het is zonde om jezelf weg te cijferen voor de angst om op te vallen of niet geaccepteerd te worden. Er is altijd wel iemand die het wel tof vindt wat jij denkt of doet of wilt en jou dan motiveert nog gelukkiger met jouw eigen keuzes te zijn. Ik vind het fijn om mijn levensvragen of bezigheden met een groter publiek te delen, want met zijn allen weten we meer dan alleen en krijgen we sneller antwoorden en nieuwe inzichten.
Ik ben mij heel bewust van het imago dat ik opbouw en van de dingen die ik openbaar zet. Inmiddels sta ik bij veel mensen bekent als iemand die niet weet wat ze wil, (een tikkeltje) naïef en dat is best een dingetje, want als je pech hebt en het vaak genoeg hoort dan ga je het vanzelf geloven. Gelukkig vertellen mensen mij ook hele positieve gedachten die zij over mij hebben over vrolijkheid, enthousiasme, kracht, durf en gevoeligheid. Zo blijft er toch een beetje balans. Daar ben ik wel weer heel blij mee.
Ik heb er voor gekozen om de afwisselende onderwerpen van mezelf te vergroten, omdat ik een voorbeeld wil geven van het feit dat je niet hetzelfde als ‘de rest’ hoeft te zijn. Ik zou mijn stabiele punten ook kunnen benadrukken en dan ben ik helemaal niet zo veranderend. Ik heb bijvoorbeeld tussen al mijn levensafwisseling door, drie vriendinnen die ik al vanaf mijn babytijd ken. Op mijn achtste is mijn lievelingsnichtje geboren en tot aan de dag van vandaag is zij nog steeds mijn favoriet. Net als mijn neefje die op mijn tiende geboren werd. Vanaf mijn basisschooltijd wist ik al dat als ik later groot ben drie kinderen wil groot brengen. Misschien van mijzelf, misschien geadopteerd of misschien wel een heel weeshuis wil runnen zonder zelf kinderen te krijgen. Ik hield toen al van trampoline springen. Mijn lievelingsdier was toen al een aap en mijn lievelingsknuffel een versleten muis, mijn favoriete Nederlandse zanger Marco Borsato. Vanaf mijn twaalfde wil ik al in het buitenland wonen of daar in ieder geval heel veel zijn. Vanaf het moment dat ik kon schrijven wist ik al dat ik schrijfster wilde worden, maar omdat ik te hard mijn best deed om in het gewenste maatschappelijke stabiele plaatje te passen ben ik jaren van deze droom afgeweken. Ik werk al sinds mijn vijftiende tussen al mijn andere baantjes door in Chauffeurscafé de Tweede Steeg. Mijn hele leven wil ik al andere mensen helpen en hen blij maken, de wereld verbeteren, communicatiebruggen bouwen tussen mensen van verschillende achtergronden, nationaliteiten en huidskleuren met verschillende dromen en doelen. Ik wil zoveel mogelijk onbegrip en onrust de wereld uitbrengen door met behulp van communicatie wederzijds begrip te vergroten en acceptatie te bevorderen.
Oops, I changed my mind 