Amsterdam. De stad is leeg.

Amsterdam. De stad is leeg. Mijn vrienden zijn vertrokken. Brussel, Utrecht, Zuid-Afrika, Rotterdam, Australië en Zuid-Amerika. Ik ben verbonden met plekken waar ik nog nooit ben geweest. Amsterdam. Het is nog zo kort geleden dat ik een officiële inwoner was. Alles is veranderd, maar misschien alleen in mijn hoofd. Mijn oude versie is verdwenen. Ik heb niet meer de behoefte mijn titel als ‘Troublemaker’ actief te onderhouden. Ik ben gewoon Janneke nu en bekijk de wereld met andere ogen. Een nieuw soort rust is toegetreden, alsof ik controle over mijn gedachten heb.

Advertenties

Charlotte kwam op mijn pad…

Het moment dat ik Charlotte voor het eerst zag kan ik mij nog goed herinneren. Dat was in 2013 in een straat vol barretjes en restaurantjes in Granada, Nicaragua. Zij droeg haar dikke bos haar in een losse knot hoog op haar hoofd en had een best wel kort rokje aan. Ik zat midden in een van de vele alcoholvrije momenten uit mijn leven. Het was geen liefde op het eerste gezicht, zoals Charlotte dat zelf mooi omschreef. Ik vond haar raar en zij vond mij saai. Wij hebben daarom ook niet echt aandacht aan elkaar besteed in Nicaragua. Onze enige overeenkomst leek onze vriendschap met Maressa. Terug in Nederland was Maressa dan ook de persoon die ervoor zorgde dat wij echt op elkaars pad kwamen.

Lindy kwam op mijn pad…

Als klein meisje logeerde ik graag bij mijn favoriete oom en tante. We deden dan spelletjes zoals vier op een rij en ganzenbord. Toen ik 8 jaar was kregen mijn oom en tante een dochter, Lindy. Zij werd automatisch mijn lievelingsnichtje. Ik herinner mij nog duidelijk een moment waarop Lindy ongeveer een jaar oud was en haar moeder haar optilde en in de woonkamer ging dansen op Country muziek. Ik moest daar om lachen. Het zag er leuk uit, maar ik durfde niet mee te dansen.

Toen Lindy wat ouder werd kreeg ze een broertje en weer een aantal jaar later was ik oud genoeg om op hen te mogen passen. Dan speelden we bord- en kaartspelletjes, net zoals hun ouders met mij vroeger speelden. Lindy vertelde mij af en toe dat ik ook haar lievelingsnicht was, totdat ik haar tijdens een avond oppassen dwong een halve tonijnpizza op te eten. “Janneke… weet je wie mijn lievelingsnicht is?”, vroeg ze mij. Ik vermoedde al dat ik mijn titel verspeeld had. “Kristel!”, zei ze vastberaden.

Jaap kwam op mijn pad…

Dit is Jaap met zijn vrouw Annelie en dochter Eve-Jen! Jaap kwam ongeveer twee jaar geleden in mijn leven op een zaterdagochtend in een periode waarin ik er al een tijdje aan dacht om vlalepeltjes bij de Ikea te gaan kopen. Ik werkte die dag bij de Tweede Steeg. Jaap kwam afrekenen en bleef even kletsen aan de bar. Hij vroeg mij wat ik die middag ging doen. Ik had nog geen plannen. ‘Ga je anders even mee naar de Ikea vanmiddag na je werk? Dan kom ik je ophalen als ik klaar ben met werken’. Ik twijfelde, vond het een beetje gek en wist niet waarom hij met mij naar de Ikea wilde, maar die lepeltjes bleven ook maar steeds door mijn hoofd gaan. ‘Ah kom op.. Dan kan je even helpen om een stoel in mijn auto te zetten.’ Toen was ik ervan overtuigd dat Jaap geen originele versiertruc had bedacht, maar mij gewoon even praktisch wilde inzetten.

Leef doelgerichter door een voorbeeldpersoon of situatie te kiezen

Ik heb wel eens gelezen dat het goed kan zijn om voorbeeldpersonen in je leven te zoeken. Het kan je helpen je persoonlijke doelen te verduidelijken. Nu ben ik zelf nooit zo weg geweest van iemand als mijn grote voorbeeld aanduiden. Wel was ik fan van Mary-Kate en Ashley Olsen, in de media vaak de Olsentwins genoemd, maar als je een diehard fan bent of was dan weet je dat zij dat geen fijne benoeming vonden. Mary-Kate en Ashley dus, ik was voornamelijk fan van hen, omdat zij een eeneiig tweeling zijn en dat leek mij zo gezellig. Ik was fan van hen, omdat zij zoveel aan het reizen waren en in hun films ontzettend veel avontuur beleefden.

De levenslessen van een kat

Ik beweeg een stokje met daaraan touwtjes heen en weer, van links naar rechts, van voor naar achter. Ik wissel de snelheid af van heel traag naar zo snel mogelijk. Een eenvoudige handeling. Mijn aandacht gericht op de reactie van Jopie, de kat. Met een scherpe blik in haar ogen ziet ze er enorm gefocust uit. Haar aandacht is 100% op de beweging gericht. Ik ben best een beetje jaloers op dat vermogen om te focussen. Het heeft wel een rustgevend effect en ze houdt op met mij te irriteren, omdat ze mijn spullen nu even met rust laat. Alles wat op tafel ligt daar wil ze mee spelen. Mijn pennen en make-up gooit ze steeds op de grond. Mijn studiepapieren lijken haar grootste vijand te zijn die ze zo hard mogelijk aan moet vallen.

YESSS!!! Het nieuwe jaar is begonnen!!

Alle bladzijdes van hoofdstuk 2017 zijn leeg. Ik kan weer alle kanten op. Werkelijk ALLES is mogelijk. Mijn chaotische, spannende hoofdstuk 2016 is uit. Bijna alles waarvan ik wil dat het voorbij is.. is over, wat een opluchting! Geloof me ik heb enorm genoten, maar af en toe kon zelfs ik mijn eigen leven niet meer bijhouden. 2016 was een super leerzame rollercoaster vol nieuwe baantjes, verhuizingen, reisjes en avontuur. 2017 wordt anders, hoe dan? Nou.. ik heb werkelijk geen idee.

Het vuurwerk knalt, verdriet komt los.. ik word er zelfs een beetje duizelig van. Alle oude spanning lijkt nog even zijn uitweg te zoeken als voorbereiding op een frisse start. Klaar voor een positief nieuw jaar.