Wow Wow Woooow mijn auto is schoon!!

Op 1 oktober 2016 was het autokopendag. Met drie broers moet ik toegeven dat ik best wel verwend ben. Als er momenten in mijn leven komen waarvan ik denk dat mannen er beter in zijn dan ik, dan heb ik er drie aan wie ik advies kan vragen. Toen ik mijn broers vertelde dat ik een auto wilde kopen had mijn ene broer binnen een paar dagen al een leuke auto voor mij gezien. Samen met mijn andere broer ging ik op een zaterdag testen of hij de auto goed genoeg voor mij vond. We crosten over het industrieterrein, waarbij mijn broer reed en ik er alleen maar naast hoefde te zitten. Hij trapte keihard op de rem en de auto slipte. Vroeger zou ik boos op hem worden met zulk rijgedrag, maar die dag was het voor mijn eigen bestwil en deed ik mijn handen voor mijn ogen in de hoop dat hij de auto zo snel mogelijk goed zou keuren.

Advertenties

Raymond kwam op mijn pad

Ik was 15 jaar toen Raymond in mijn leven kwam. Hij was toen al Kok bij de Tweede Steeg en ik kwam 1x in de week in de keuken werken als afwasser. Mijn collega’s van de bediening noemde mij een B’tje, want ik was niet de snelste werker. Aan het einde van de avond kwam Raymond mij altijd even helpen, zodat ik naar huis kon voordat het café gesloten was. Raymond is dus al jaren Kok bij de Tweede Steeg en hij is er super goed in! Ook verblijdt hij mij telkens weer met lekkere gerechten die voldoen aan al mijn speciale voedselintolerantie eisen. 

Wat is jouw droom?
Mijn droom is om naar Curaçao te verhuizen. Daar wil ik net als hier kok zijn. Voor de rest wil ik een ontspannen leven leiden.

Tara kwam op mijn pad

Tara en haar huisgenoten Daphne en Amber zochten in 2014 een nieuwe huisgenoot in Amsterdam. Amber kende ik al. We werden het jaar daarvoor vriendinnen in Nicaragua. Tara en Daphne had ik nog nooit ontmoet. Vanwege de vakantieperiode kwam er geen geschikt moment om te hospiteren. Tara en Daphne hebben mij gescreend op mijn Facebookprofiel en stemden er mee in dat ik bij hen kwam wonen. Ik vond het spannend, want toen ik mijn eigen profiel eens goed bekeek dacht ik ‘jeetje…’. Ik had de kamer van 11 vierkante meter alleen op rommelige foto’s en een filmpje gezien, maar ik wilde in Amsterdam wonen en dan heb je niet zoveel te willen dus ik ging er voor. Samen met mijn vader, broer en een busje vol spullen kwam ik op een maandagavond aangereden. Amber was niet thuis. Tara en Daphne zaten op de bank een serie te kijken. Mijn vader, broer en ik liepen steeds voor de tv langs om alle spullen in mijn kamer te zetten. Best ongemakkelijk. Het was al donker en er hing geen lamp in mijn kamer.

Sommige mensen blijven in je hart!

Ken je dat? Dat er iemand in je leven komt die je niet meer los kunt laten. Je voelt dat hij of zij van diepere betekenis voor jou is en dan blijkt dat die persoon de sleutels bezit voor een positieve verandering in jouw leven. Soms iets kleins, soms iets enorms. Of deze persoon maakt zoveel indruk op je, omdat je misschien onbewust trekjes uit je eigen karakter herkent. Je ziet hem of haar steeds tegen dezelfde muur aanlopen. Een muur waar jij inmiddels omheen gegaan of overheen gestapt bent, omdat je geleerd hebt en gegroeid bent. Je voelt onvoorwaardelijke liefde als die persoon in de buurt is en wilt er alles aan doen om hem of haar te helpen. Terwijl je eigenlijk wel weet dat iedereen zijn eigen lessen in het leven heeft. Je kunt helpen door middelen aan te reiken, maar het is aan de ander of hij of zij weet hoe de middelen toe te passen zijn. Soms is de ander er nog niet klaar voor om de muur te breken of te overstijgen. Als je geen ruimte biedt en opdringerig je hulp aanbiedt dan stoot je die speciale persoon af.

Een persoon die nooit meer uit mijn hart zal verdwijnen is Neylin Vanessa, een meisje die ik leerde kennen in het meisjesweeshuis in Granada, Nicaragua in 2013.

Willeke kwam op mijn pad

Ik herinner mij nog goed hoe Willeke in mijn leven kwam. Het was 31 december 2006 rond een uur of tien. Het huis bij mijn ouders zat vol visite en toen kwam mijn broer zijn vriendin Willeke voorstellen. Ik had het met haar te doen. Zeven jaar lang waren wij schoonzusjes. In die tijd keken we niet zoveel naar elkaar om. Het hoogtepunt van onze schoonzussenrelatie was een weekendje samen in Frankrijk, waar zij een tijdje studeerde. Ik mocht een nacht bij haar in haar eenpersoonsbed slapen, want het luchtbed waar ik op sliep was leeggelopen. In 2014 vertrok ik voor een paar maanden naar Costa Rica. In die tijd gingen Willeke en mijn broer uit elkaar. Toen ik terug kwam in Nederland vroeg Willeke mij uit eten, sushi, mijn lievelingseten in die tijd. Af en toe spraken we af, maar onze vriendschap was nog niet echt noemenswaardig. In september 2014 verhuisden we beiden naar Amsterdam en voor Amsterdamse begrippen werden we, met een fietsafstand van 15 minuten, buren. Willeke ontdekte dat zij ook van salsadansen hield en samen gingen we op les. Onze vriendschap kon beginnen.