Die imperfecte perfectie

Soms wil ik zo graag even op Curacao zijn. Zodat wanneer ik mij af en toe heel alleen en onbegrepen voel ik een rondje kan lopen en een dakloze tegenkom, die mij een veel spannender verhaal vertellen zou dan de chaos die zich op zo’n moment in mijn hoofd afspeelt. Zo iemand die ineens een levensles vertelt die ik op dat moment nodig heb. Of dat ik even in Bolivia zou zijn. Dan zou ik op een bankje in een levendig park gaan zitten, wachtend op het gezelschap van Spaanstalige Jehova’s in een nonnenpakje die mij wat Goddelijks vertellen waarvan ik de boodschap gewoon een beetje gok. Ik zou de uiterlijk verwaarloosde reizigers vanuit het Zuiden opzoeken en bij hen op het kleedje gaan zitten om wat inspiratie op te doen over reizen zonder geld, maar met creativiteit.
Jemig wat zou ik graag op avontuur gaan en doen wat ik al eens eerder heb gedaan met een beetje nieuws.

Maar helaas ik zit in Vinkeveen, Nederland, waar ik soms wel kan kotsen van de imperfecte perfectie van mijzelf en mijn soortgenoten, blut studerend, gefocust op mijn toekomst. Het is een prachtige dag, het leven is mooi! En als je dat niet voelt, leer het dan maar uit je hoofd!

Een vriend van mij is over uit het buitenland. Hij omschreef de rust die hij hier voelt, even weg van zijn eigen leven. En dat is precies wat ik voel als ik op reis ben, wat ik voel als ik alleen maar doe waar ik zin in heb. Soms lijkt het mee te vallen, maar het wordt mij steeds duidelijker ik please nog te veel. Doe zo vaak dingen in de hoop dat anderen er blij van worden en aan het einde van mijn energie is mijn huis een explosie van mijn gedachten.

Mijn beoordelingsgesprek op het werk ging prima, het heeft mij duidelijk gemaakt dat ik nog wat te doen heb. Nog even keihard studeren en certificaten binnenhalen. Zijn dit nog meer verwachtingen waar ik aan moet voldoen of is dit wat ik zelf wil? Ik weet het even niet, ik heb hier voor getekend bijna een jaar geleden. Nu is de tijd gekomen om na te denken om opnieuw voor dit te kiezen of om een andere weg in te slaan.

Ik schakel een maandje contactgestoordheid in als mijn beste vriend om samen thuis te zitten en tot rust te komen op de momenten dat ik niet hoef te werken. Ik ga afscheid nemen van de pleaser in mij om dichterbij mezelf te komen. Om mijn leven nog meer in te vullen zoals ik het zelf graag zie. Ik ga het toch proberen, stevig studeren. Dan is mijn keuze aan het einde tenminste op iets gebaseerd.