Misschien heb ik de boel een beetje misleid met mijn vorige tekst. Ik schreef dat ik voor mijn gevoel geland ben en tot rust mag komen. En dat voelt ook zo, maar niet met het idee dat dit het is en dat dit lang duurt. Ik voel dat ik geland ben, omdat ik er vertrouwen in heb om samen met mijn vriend een avontuurlijk leven te gaan leiden. Daarom kan ik genieten van waar ik nu ben. Ik pak de rust die ik nu kan pakken, als voorbereiding op het beleven van onze grote droom. We willen op reis gaan, voor een lange tijd. We willen van een brandweerwagen ons huis op wielen maken en de wereld over trekken. Onze harten volgen en genieten van de vrijheid.
Het plan is om over ongeveer 2 jaar ons huidige leven te verruilen voor een nieuwe manier van leven. Om echt de vrijheid te voelen laten we zo’n beetje alles los. Binnen nu en twee jaar willen we het huis en onze auto’s verkopen en bijna al onze spullen weg doen. Ondanks dat ik zelf niet zoveel meer heb vind ik dat ontspullen echt een proces. Ik ben niet zo iemand die morgen alles weg kan doen en er niet meer aan te denken. Ik heb tijd nodig om afscheid te nemen van spullen met herinneringen, van kleding dat niet versleten is, van boeken die ik nog niet gelezen heb. Eigenlijk kan ik ongelezen boeken niet eens weg doen, dus ik heb nog veel te lezen de komende tijd.
Toch heb ik al veel weggedaan. Toen ik bij mijn vriend in trok heb ik bijna al mijn meubels achtergelaten in mijn oude huis. Ik heb de afgelopen tijd kleding die ik mooi vind, maar niet draag toch weggegeven. Gelezen boeken heb ik online te koop gezet en al aardig wat verkocht of weggedaan. Het is best confronterend om te denken niet materialistisch te zijn, maar toch krampachtig vast te willen houden aan wat van mij is. Het kostte mij bijvoorbeeld best veel moeite om mijn favoriete rode pumps te verkopen. Die moeite voelde echt heel stom en hebberig, want als je mij een beetje kent weet je dat ik eigenlijk nooit op pumps loop, maar ik heb er toch best veel. Ze staan vooral mooi te zijn en te verstoffen. Ondanks of misschien wel juist door de krampachtigheid is het heerlijk om je er dan toch over heen te zetten en steeds meer los te laten wat je niet meer nodig hebt.
Dat hele loslaten helpt mij om extra te genieten van wat we nu nog hebben. Er komt steeds meer ruimte overal waar ik kijk en dat voelt heerlijk. Het voelt als het afsluiten van fases. Ik kan extra genieten van de tuin die we nu nog hebben en de zaadjes die ik geplant heb, wat nu op begint te komen. Ik geniet van de moment die ik heb met vrienden en familie en het plezier in mijn huidige baan. Alles gaat veranderen en ik zou niet weten hoe ons leven er over een jaartje uit ziet. En precies dat gevoel, die onvoorspelbaarheid geeft mij een kik, een gevoel van verliefd zijn en voelen dat je leeft.
Oops, I changed my mind 