Ik krijg via mijn blog een reactie van iemand die mijn angst herkent. Hij beschrijft zelfs de tunnelvisie tijdens een paniekaanval die ik niet noemde, maar wel herken. Hij omschrijft wat hem hielp om het te overwinnen. En door de precieze herkenning besluit ik zijn advies op te volgen, de Wim Hof Methode in combinatie met een ademtechniek thee box breathing. Ik had al vaker van de Wim Hof methode gehoord, maar bij het gedeelte koude douche of ijswaterbad ben ik steeds afgehaakt. Ik haat kou. Maar ik wil echt van deze paniekaanvallen af dus ik zal niet meer eigenwijs zijn. Direct koop ik het e-book. Ik scan er snel doorheen om te kijken hoe je de koude douche op mag bouwen. Want als ik direct onder een koude douche ga staan in oktober word ik denk ik nooit meer warm.
Dag 1
Er staat een opbouwschema van vier weken. Waar je elke dag met een warme douche mag beginnen en afsluiten met een koude douche. Ik overweeg er makkelijk vanaf te komen door mijn hoofd over te slaan, want dan wordt mijn haar nat en dat heb ik gisteravond net gewassen. Maar goed, hoe graag wil ik ook alweer van die paniekaanvallen af? Mijn hoofd doet ook mee! Daar staan de spieren namelijk ook heel strak. Ik sta langer onder de warme douche dan ik van plan was. Het lukt me niet de warme kraan uit te zetten. Mijn hart gaat al sneller kloppen bij de gedachten. Ik start met the box breathing methode. 4 tellen in, 4 tellen vasthouden, 4 tellen uit, 4 tellen niks. Ik zet de timer op mijn telefoon. Het idee is om de eerste week op te bouwen met 30 seconden koud afdouchen, maar als die stap te groot is mag het ook met 15 seconden. Natuurlijk ga ik direct voor 30.
De timer staat klaar ik draai de warme kraan uit. Start de timer. En mijn lichaam hapt naar lucht. Ik focus op mijn ademhaling, maar kan er niets mee, blijf alleen happen naar lucht. Het lijkt of ik secondes van deze beleving mis in mijn brein. Is mijn lichaam soort van in shock? Ik stap onder de koude douche vandaan om even te ademen en ga weer terug, nog 3 seconden. Dit was zo’n gekke beleving. Zo niet in controle. Een aantal jaar geleden douchte ik mij ook weleens koud af, omdat mijn haar makkelijker uit te borstelen was. Toen ging het veel soepeler. Ik had de methode voor nu iets onderschat. Het lucht op. Ik heb een veilige oefening om door de ongecontroleerde reacties heen te gaan. Bedankt!
Gisteren durfde ik na de paniekaanval van de dag ervoor niet eens meer alleen naar buiten. Vanochtend was ik dat even vergeten toen ik mijn vriend vol overtuiging vertelde dat ik wel even boodschappen zou gaan doen en hij vast aan de bus kon klussen.
Even later herinner ik het mij weer, maar ik heb besloten toch op pad te gaan.
Mijn todo lijstje is opgelopen de afgelopen week:
- Pakketje retour naar het bol.com punt brengen;
- Boek afgeven bij een DHL punt;
- Boodschappen bij de Lidl;
- Boodschappen bij de Jumbo.
Op naar de supermarkt
Hulpmiddelen om naar de supermarkt te gaan: valeriaan extra sterk, neusspray (zodat ik goed kan ademen, mijn neus zit heel vaak best wel dicht), super low frequency muziek op Spotify. Nog voor ik vertrek luister ik 15 minuten naar tips om je zenuwstelsel te kalmeren.
Terwijl ik in de auto zit herinner ik mij dat het zaterdag is en heel veel mensen boodschappen doen. Het is nog maar 10:19 dus als ik eerst naar de Lidl ga valt het misschien mee.
Ik ben nog geen 3 minuten binnen en ik krijg al stress. Een paar mensen staan in de weg. Een man staat net voor de koeling van de salami die ik wilde kopen. Ik heb geen ruimte om te wachten, want ik moet weg hier, dus dan hebben we dat maar niet nodig komende week. Ik voel geen mentale ruimte om mijn boodschappenlijstje te controleren. Ik moet zo snel mogelijk weg hier. Ik heb geen tijd om te kiezen welke eieren degene zijn die we meestal kopen. Ik pak de eerste die ik zie. Gelukkig is het rustig bij de kassa. Terwijl ik mijn spullen op de band leg, begint mijn hart heel snel te kloppen. Een spier links van mijn schouder tot mijn nek schiet in de kramp. Ik krijg het ineens zo warm en heb het gevoel alsof ik moet overgeven. Ik praat mezelf moed in dat het niet erg zou zijn als ik flauw val, mensen zullen mij wel helpen. Waarschijnlijk gebeurt het toch niet, want het gebeurt eigenlijk nooit. Ik probeer vriendelijk te doen tegen het meisje van de kassa. Ze lacht naar me dus het is goed genoeg gelukt. Ik ga naar huis. De andere todo’s van mijn lijstje lukken misschien vanmiddag wel. Of misschien ook niet.
Als ik mijn boodschappenlijstje thuis controleren ontbreken alleen de salami en de lasagnebladen.
Dat valt best mee.
Ik wil huilen omdat ik mij stom voel. Ik wil niet dat mijn vriend ineens met een afhankelijke vrouw zit die even geen kleine klusjes kan doen. We willen gewoon samen werken aan ons droomleven. Ik wil huilen, maar er komt niks, dus ik ga pompoensoep maken.
Mijn vriend komt thuis. Hij reageert lief. Zolang ik de situatie accepteer en het niet dramatischer maak dan het is kan hij mijn issues wel aan. We doen de andere todo’s van mijn lijstje samen.
Op naar dag 2 van de Wim Hof Methode
Oops, I changed my mind 
Hoi Janneke. Wat goed om te zien dat je er mee bezig bent gegaan.
Ik heb nog wel wat praktische tips voor je.
Leg de lat niet TE hoog. Probeer het door eerst je ene arm koud af te spoelen en daarna de andere. Begin bijvoorbeeld met 5 seconden. Daarna je ene been en dan het andere. En dan probeer je even of je het ook 5 seconden kunt op je lichaam. Misschien eerst links en daarna rechts. En als laatste even je hoofd. Bouw dit rustig op en het allerallerallerbelangrijkste: push jezelf niet te hard maar laat het gaan. En als je wilt kan je ook starten met warm , daarna met koud deel voor deel en als je klaar bent met koud draai je om jezelf te belonen de kraan op warm. Zo heb ik het mezelf aangeleerd.
Zodra jij je gaat forceren ga je in je hoofd bedenken waarom kunnen zoveel andere mensen dit wel en ik niet. En dag is niet de bedoeling. Je uitgangspunt zou moeten zijn om juist van de oefening te ontstressen. Jij bent immers degene die het koude water aanzet en beslist om er onder te gaan staan.
Dus : zonder je te forceren.
Je moet je lichaam de kans geven om zich aan te passen. Wat je eigenlijk doet is dat jij je huid ( wat 1 van je grootste organen is) om je mee te helpen om je bloedsomloop op gang te houden waardoor je bloeddruk daalt en je hartslag lager wordt en je van nature rustiger wordt.
Feeling is understanding zegt Wim altijd.
Doordat jij je lichaam in de stress mode zet door onder de koude douche te stappen ben jij de regelaar van wanneer jij dit wilt. Je bepaalt het dus zelf.
Mijn advies is dus:
Begin laag/ kort. En schroef het langzaam op, je zult merken dat je eraam gewend raakt. Bij elk mens is dit weer anders. Vooral wanneer je lichamelijke klachten/ beperkingen hebt moet je het niet te snel willen en je lichaam de tijd geven om zich aan te passen. Probeer ook maar eens koud op je armen als je begint, dan warm , en als laatse weer koud. Je zal dan beter begrijpen wat ik bedoel.
Kijk voor meer inspiratie ook eens de Vice documentaire met Wim . Of zijn vele filmpjes over hoe je het moet doen.
Heel veel succes
En bij vragen mag je altijd mailen
Groeten en ga zo door!
Johannes
LikeGeliked door 1 persoon
Oh wauw, dat zijn wel handige tips inderdaad! Super bedankt! Ik ga het direct toepassen en het wat rustiger opbouwen.
Goede tip ook de documentaire en de filmpjes. Ik ga ze opzoeken. En bij vragen weet ik je te vinden. Dank je wel!
Goed weekend!
LikeLike
Succes
Blijf op je ademhaling letten.
Paniekaanvallen gaat vaak gepaard met hyperventileren.
Aum Shanti
LikeGeliked door 1 persoon