Mijn laatste 6 maanden op kantoor zijn ingegaan

We zijn een weekje naar Egypte geweest. Even weg uit de kou en ons dagelijkse leven. Even bijkomen, uitrusten en kijken hoe het niks doen ons bevalt in een all inclusive resort. Ik durfde het bijna niet uit te spreken dat we naar een all inclusive zouden gaan en het resort niet af zouden komen. Ik hou vooral van avontuurlijke vakanties, reizen en ontdekken. Zo’n vakantie als dit voelde van te voren als verraad aan mijn avontuurlijke kant. Het contrast met mijn ervaringen in Latijns Amerika was ontzettend groot. De eerste dagen kon ik het mezelf bijna niet gunnen om volledig te genieten van al het gemak. De mensen waren zo super vriendelijk en zorgzaam. Het eten was klaar en we hoefden alleen maar te kiezen wat we wilde hebben, in plaats van het zelf te maken. Sommige andere gasten schepten hun borden vol en lieten het grootste gedeelte gewoon staan. Sowieso vond ik de hoeveelheid eten ongemakkelijk en veel vragen oproepen. Want waar gaat alles heen wat niet opgemaakt wordt? Het gebied zag er flink onbewoond uit, dus ik verwacht niet dat hier daklozen van kunnen profiteren. Maar misschien is het wel goed geregeld en maak ik mij zorgen om niets.

Na een paar dagen kon ik een knop omzetten. Ik besloot volledig te genieten. Ik probeerde de grote verschillen in de wereld en de leefwijzen tussen arm en iets rijker even te accepteren. Want hoe kan ik dit alleen veranderen? Ik besloot mijn dankbaarheid zoveel mogelijk te tonen en te voelen. En toen dacht ik… DIT IS FANTASTISCH… we komen even helemaal tot rust. Misschien wil ik dit in de toekomst wel vaker, zo 1 keer in de 3 tot 5 jaar. Gewoon even niks en verzorgd worden en daar volop van genieten. Wellicht kunnen we ooit de duurzaamheid nog eens goed onder de loep nemen en hier een bijdrage aan leveren, maar eerst zorg ik dat ikzelf de energie heb om mijn dromen uit te laten komen.

@ de poolparty  *1,5 week geleden geschreven 

De entertainer geeft Aquazumba vanaf de rand van het zwembad. Andere gasten dansen fanatiek mee in het water. Af en toe doe ik ook wat pasjes en zwem wat heen en weer met Marnix. Rond het einde van de les komt er een hele crew met entertainers. Ze verspreiden zich om het ronde bad en dansen vrolijk mee. Een aantal heren en dames in sexy pakjes en iemand in een schildpaddenpak. Wel zo lekker warm met 23 graden. De muziek gaat harder. Waterattributen, zoals een rond opblaasding (dat je als een hamster kunt gaan lopen op het water) worden in het zwembad gedaan. Er worden grote ballen en ballonnen (met water erin) in het bad gegooid. Ineens is het feest. Ineens voel ik een ontspanning en speelsheid die ik lang niet heb gevoeld. Ik geniet enorm en besef dat ik in de afgelopen jaren een beetje doorgeslagen ben. Mijn houding in het leven is te serieus geworden. Ik heb mijn speelsheid te weinig gezien. Ik heb de vreugde van het zorgeloos in het moment leven te weinig gevoeld. Mijn hoofd is te dominant geworden. Ik heb veel te veel tijd besteed aan nadenken. Ik wil mijn impulsiviteit weer wat terug. Het schaamteloze. Dat er van alles fout gaat en ik er gewoon om kan lachen. Dat mensen mij verward en misschien zelfs geïrriteerd vragen waarom ik nou zo makkelijk over dingen kan denken. Ik mis dat deel van mij. Deze dagen gaan er veel herinneringen door mijn hoofd. Al die verschillende pogingen om mijn eigen weg in het leven te vinden. Ik denk aan de opleidingen en de baantjes die ik heb geprobeerd. Ik was bijna vergeten dat dat ook een onderdeel was van wie ik ben geworden. Terwijl dit door mijn hoofd gaat geniet ik van het dansende entertainmentteam en alle vrolijke chaos rondom het zwembad. Dit soort settings passen het best bij mij, maar ik weet nog niet in welke vorm. Is dit een setting die ik fantastisch vind als genietende toerist die het aanschouwt en er over schrijft? Of heb ik een beetje spijt dat ik niet nog meer risico’s nam toen ik 10 jaar jonger was. Had ik het pad van een luchtig leven moeten volgen en niet het serieuze kantoorbestaan. Wie zou ik nu zijn geworden als ik wat speelser was gebleven?

Hoe ben ik nou eigenlijk in het kantoorleven beland? Ik kan het mij eerlijk gezegd niet meer herinneren of dat ooit een bewuste keuze is geweest. Ik wist in ieder geval niet wat ik daarvan kon verwachten. Ik wilde media studeren en dat vond ik leuk, maar volgens mij ben ik vergeten te bedenken wat dan precies mijn werkomgeving zou worden. Online werken vind ik leuk en boeiend. Maar een kantoor is denk ik wel een van de meest inspiratieloze werkplekken die je kunt bedenken. Al die computers… al die bureaus en stoelen… elke dag hetzelfde uitzicht… elke dag de schoonmaakster en de man die het koffiezetapparaat onderhoudt. Elke dag nadenken over dingen die niet per se echt belangrijk zijn in het leven. Gelukkig heb ik wel hele fijne collega’s. Een fantastisch team en een prettige manager. In mei 2023 loopt mijn contract af. Maar ik heb al wel vast besloten dat mijn laatste 6 maanden op kantoor nu ingaan. Daarna gaan we op reis. En als we ooit stoppen met reizen, dan ga ik niet meer naar kantoor. Dan ga ik online blijven werken in een inspirerende omgeving. Of ik ga de horeca weer in. Of ik start een massagepraktijk of word yogalerares of doe iets anders wat ik nu nog niet weet.

En jij? Heb jij onderdelen in je leven waarvan je denkt… hoe ben ik hier terechtgekomen?

Advertentie