#MeToo ik was 19 toen hij niet van mij af kon blijven, zijn dochter 3 jaar jonger

Maandenlang heb ik er over nagedacht en getwijfeld. Zal ik mijn leven lichter maken door te delen dat achter mijn lach ook gewoon zorgen schuilen? Vandaag vroeg ik mij ineens af waarom het me irriteert dat de media zo blijven hangen in de #MeToo. Gaat het nog steeds over de ‘slachtoffers’ en de ‘daders’? Gaat het nog steeds om bewustwording van ‘onschuldig’ intimiderend gedrag? Er hangt voor mijn gevoel een vergrootglas boven het gedrag van de man en zelfs ik als vrouw word er een beetje nerveus van. Of gaan de artikelen al lang niet meer over het onderwerp, maar draait het vooral om de cijfers? Zo van, ‘dit onderwerp slaat lekker aan, laten we daar maar van profiteren. Laten we het uitmelken door zoveel mogelijk lezers te winnen voor ons artikel’. Misschien vind ik het wel irritant, omdat ik mijn eigen verhaal nog niet genoeg verteld heb.

Advertenties

Ik verstop me voor het geluid van mijn medemens

Kortgeleden ontmoette ik een man, een hele leuke man. Hij toonde oprechte interesse met volledige aandacht en vroeg naar keuzes die ik had gemaakt in het leven en waarom. Hij kwam tot de conclusie dat ik de meeste keuzes alleen had gemaakt “zielig”, concludeerde hij. Hij was 9 jaar ouder dan ik. “Ik vind het echt heel knap van je allemaal”, voegde hij er aan toe. Dat vond ik dan wel weer lief, want “zielig”, daar heb ik niks aan al kon ik wel direct een inschatting maken van hoe hij in het leven stond. Ik bedoel, vanuit mijn oogpunt is het eerder zielig als je niet je eigen keuzes mag maken, als je niet zelf kunt ontdekken wie je bent. Ik vind het zielig als ouders voor hun kinderen al een pad hebben uitgestippeld en zo een persoontje in een malletje proberen te drukken. Deze leuke man is vast niet een van mijn uiterste voorbeelden gewend bedenk ik me zo. Zal hij bewust zijn van hoe hij mij met een paar woorden zo ontzettend veel over zichzelf vertelt?

Amsterdam. De stad is leeg.

Amsterdam. De stad is leeg. Mijn vrienden zijn vertrokken. Brussel, Utrecht, Zuid-Afrika, Rotterdam, Australië en Zuid-Amerika. Ik ben verbonden met plekken waar ik nog nooit ben geweest. Amsterdam. Het is nog zo kort geleden dat ik een officiële inwoner was. Alles is veranderd, maar misschien alleen in mijn hoofd. Mijn oude versie is verdwenen. Ik heb niet meer de behoefte mijn titel als ‘Troublemaker’ actief te onderhouden. Ik ben gewoon Janneke nu en bekijk de wereld met andere ogen. Een nieuw soort rust is toegetreden, alsof ik controle over mijn gedachten heb.

Van 3 naar 7 voedselintoleranties

Iedereen heeft zijn eigen manier van waarnemen. We hebben allemaal een andere kijk op het leven en beleven eenzelfde gebeurtenis verschillend. Dit is gebaseerd op waar je vandaan komt, waar je naartoe wilt en wat je in tussentijd meegemaakt hebt. Wat voor de ene persoon een oplossing is, is voor de andere persoon het begin van heel veel stress. Wat voor de een leuk is kan voor een ander confronterend zijn. Wat voor de een spannend is kan voor de ander saai zijn. Rollen en waarnemingen van mensen kunnen veranderen door de invloed van tijd, inzichten en ervaringen.

Help ik wil nog steeds alles!

‘Alles’ is toch nog steeds een beetje veel. Terwijl ik in mijn eerste maand van mijn nieuwe baan zit, bevind ik mij in de laatste fase van mijn massageopleiding. Dat betekent dat ik de komende tijd alles nog moet doen wat ik tot nu toe nog niet gedaan heb. Alles wat ik eigenlijk al lang had moeten doen. Ik heb al een aantal studies versleten en diploma’s binnengehaald. Ondanks alle studie-ervaring is mijn manier van studeren er nog niet echt op verbetert. Net voor de examens krijg ik pas stress en moet ik alles nog leren. Alles waar ik geen tijd voor had op het moment dat ik het had moeten leren.

Yes nog maar 15 TZT’tjes

Daar ging ik dan vol goede moed vanuit mijn logeeradresje in Amsterdam met de trein naar Nijkerk, voor mijn halfjaarlijkse tandartsbezoekje. Ik had het afgelopen half jaar nergens last van, dus ik dacht dat ik deze controle haarfijn zou overleven. De mondhygiëniste reinigde mijn gebit. De dame was vrolijk, nam rustig de tijd voor een gesprekje en vertelde over haar grote dilemma van vandaag.

De grote uitdaging 80% tarwevrij met uitzicht op zee

Ik ben vrolijk, voel me gelukkig, heb genoeg tijd voor mezelf, spreek de hele dag Engels en Spaans of een mix ervan. Ik probeer Frans en Catalaans te verstaan, maar dat is tot nu toe nog een hopeloze missie.